1º/2ºESO


DÍA DO CONSUMIDOR
Aquí deixamos unhas fotos da exposición realizada polo alumnado de 1º de ESO, e organizada por Ángeles e Marina:
 








Podédelas ver tamén na pestana "Día do consumidor"



RESPOSTA Á PROPOSTA 1. RECITAR
O alumnado de Oratoria, de 1º de ESO, e maila súa profesora, Noa, enviaron estes vídeos recitando poemas de Manuel María





RESPOSTAS Á PROPOSTA 7 DEBUXAR 
Neste caso, tratábase de deseñar propostas alternativas para os libros de Manuel María; estas son algunhas das contribucións:

Gonzalo (1º ESO, CPI Luís Díaz Moreno):


Alex (1º ESO, CPI Luís Díaz Moreno):


Jéssica Fernández Fresnadillo:

Lucía:

Roberto:
                                                                 
              Tenrura

TAGXEDO

                                                                       Jessica Fernández

DÍA DA LINGUA MATERNA

                                              Álex



24 comentarios:

  1. RESPOSTA Á PROPOSTA 8 (PROCURAR)

    Atopamos a palabra "xogoral" no texto titulado: "Poemiña do señor regato do cepelo":

    Nunca tiveche unha arela
    de tan humilde e sinxelo:
    ¡meu regato do Cepelo,
    das Regas ou da Barciela!

    Malia ó teu nome sonoro,
    eres regato e non río:
    ¡o teu caudal tan esguío
    nunca encherá un encoro!

    Mais dices con sentileza,
    leve vea rumorosa,
    unha canción misteriosa
    nunha asombrosa beleza

    Se eu te chamo:¡señoría!,
    breve cantor XOGORAL
    ¡ti non tomes a mal
    que é proba de cortesía!

    Álex, Gonzalo e Lucía (1º ESO, do CPI Luís Díaz Moreno)

    ResponderEliminar
  2. RESPOSTA Á PROPOSTA 3 (PROCURAR)
    Aquí temos outro poema que xira en torno ó castiñeiro; é de "Sonetos ao val de Quiroga":

    Castiñeiros do Val, meus castiñeiros
    orfos, vellos, calados e retortos,
    co toro podrecido, os brazos tortos,
    aló embaixo no río ou nos outeiros.
    Estades desamparados e tristeiros,
    sodes medio pantasmas, medio mortos
    e, anque
    murcharon árbores e hortos,
    non fumegan sequeiros en Sequeiros.
    Fóronvos expulsando pouco a pouco,
    fóronvos desterrando paso a paso
    e acabarán quitándovos a vida.
    A penas sodes nada. Só salouco
    ou pinguiña de seiva envellecida
    que, amargamente, agarda o
    seu ocaso.

    Jéssica e Verónica (1º ESO, CPI Luís Díaz Moreno)

    ResponderEliminar
  3. RESPOSTA A PREGUNTA DA ACTIVIDADE DE NADAL (Gonzalo e Alex)
    Estár non ten asubío
    tampouco ten aloumiño:
    só un vento cheo de frío
    que se pousa no camiño.
    Está a chegar o nadal
    o seu vento milagreiro.

    ResponderEliminar
  4. RESPOSTA Á ACTIVIDADE DE NADAL (Iris, Roberto)

    Ouvean lobos na serra
    O río vaixa xeado
    Non haiferrado deterra
    que se atope desnevado!

    Non teñen pacido os gados.
    O corisco roe forte.
    estan xeados os prados
    e as ovelliñas na corte!

    Ti olla o ceo!Na altura!
    unha estrela arrelumba!
    sinto en min unha dozura!
    dentroda alma a medrar!

    Hoxe naceu o neniñoª!
    Naceu o fillo de Deus!
    Eille de dar aloumiño
    e darlle os amores meus!

    Naceu pobriño,tan pobre!
    Ao frio como o centeo.
    Nin un so caprizo cobre
    Ao meu Reciño do ceo!

    Vede un milagre! No ar
    hai unha gran cidade
    e escoitanse anxos cantar.
    "Paz a os de boa vontade"!

    Estan luceiros brillando!
    as estrelas alumean
    O río baixa cantando
    e os lobos xa non ouvean!

    ResponderEliminar
  5. ACTIVIDADES SEMANA DA PRENSA: "Investiga a través da prensa"

    Reposta ás catro preguntas:
    1. En que alí se celebrou unha das homenaxes a el mesmo: Manuel María
    2.Darío Xohán Cabana substituirá a Manuel María na R.A.G.
    3.Son:
    Xela Arias: escribiu obras coma Lili sen pistolas, Denuncia do equilibrio,Contos Eróticos.
    Carbalho Calero: Catro pezas,Scórpio,Vieiros.
    4.Cunha lectura dramaturxica a cargo de integrantes do Movemento Tabemario Lemavo.

    VERÓNICA CALOTO MONTEALEGRE E LUCÍA GARCIA FERNANDEZ ( 1º de E.S.O C.P.I Luis Díaz Moreno

    ResponderEliminar
  6. Investiga a través da prensa:
    1.Que alí se celebrou unha das homenaxes a Manuel María
    2.Darío Xohán Cabana
    3.Xela Arias e Carbalho Calero
    4.Cunha lectura dramatúrxica a cargo de integrantes do Movemento Tabemario Lemavo.
    Gonzalo García Fernández e Alex Corral Valcarce

    ResponderEliminar
  7. RESPOSTA A PREGUNTA 5.CREAR:

    A VIDA XUNTO O MEU CARRO

    Non canta na chá ninguén
    por éso, meu carro canta,
    lembrando a vida pasada!

    Andarei por mil camiños
    sete vilas hei cruzar.
    No meu carro de madeira
    cansareime de viaxar!

    Fixen este poema baseándome nos poemas O carro,Castiñeiro e O meu barco.

    Lucía García Fernández ( C.P.I. Luís Díaz Moreno 1º de E.S.O.)

    ResponderEliminar
  8. RESPOSTA A PREGUNTA CREAR
    MEU CERVO QUERIDO

    Meu crevo en liberdade, de luz e de ade
    abastes docemente como unha raiola de lua
    enfeitada na terra soñada por nos
    materna canal enfeitizada por ti meu cervo

    Meu vello cervo que pouco xa che queda
    quero que me respondas sobre esa terra soñada
    se e tan boa como dis por eu non vou entra.


    FIXENO MEZCLANDO OS POEMAS CERVO E CACIÓN DO SÍL

    LUCÍA GARCÍA FERNÁNDEZ 1º DE E.S.O.


    ResponderEliminar
  9. RESPOSTA A PREGUNTA ACROSTICO

    Marabilloso outono en plenitude
    a nidia limpeza do seu paisaxe
    ninguen aporta tanta pureza
    un especimen sen rexistro
    e como a lenda da coroa queimadora
    liando e queimando sen fin

    LUCÍA GARCÍA FERNÁNDEZ 1º DE E.S.O.















    ResponderEliminar
  10. Resposta a proposta autobiografia

    Carne de identidade

    Eu son Lucía García
    Nacín no 2003,28 de outono
    en Baralla Lugo
    son dunha casa normal
    de labregos.

    Agora son unha namorada

    Eu son Lucía García
    cantora de Baralla
    levo amor e compañia
    a que no a de necesitar.

    Lucía García Fernández 1º de E.S.O.

    ResponderEliminar
  11. RESPOSTA Á PROPOSTA 3. PROCURAR
    O ourizo

    Co seu ouro vello, mol,
    o ourizo ouriceiro
    toma o sol
    no bico dun castiñeiro.


    Tal un señor moi mandón:
    no bico dun castiñeiro
    o ourizón
    toma o sol moi riseiro.


    O ourizo está moi ledo
    coa súa casa ben pechada
    -ouh, que medo!-
    de espiñas toda cercada.


    Quer botar unha risada
    e os seus dentes arregaña
    case un nada:
    e xa fuxiu a castaña...!

    (Os soños na gaiola)

    Roberto López Carballo

    ResponderEliminar
  12. RESPOSTA Á PROPOSTA 5. CREAR

    Pouco importa que ave da esperanza
    ou a chispa amarela do desexo
    crucen por nós como un salouco
    para converterse en néboa
    ou sombra esvaida na lembranza.
    En pobre estancia e o rañar o día,
    do meu e dos meus irmáns rodeado,
    a nai da miña alma idolatrada


    Jessyca Fdez Fresnadillo.

    ResponderEliminar
  13. Resposta a pregunta (investigar):
    Ara digueu: "La ginesta floreix,
    arreu als camps hi ha vermell de roselles.
    Amb nova falç comencem a segar
    el blat madur i amb ell, les males herbes."
    Ah, joves llavis desclosos després
    de la foscor, si sabíeu com l’alba
    ens ha trigat, com és llarg d’esperar
    un alçament de llum en la tenebra!
    Però hem viscut per salvar-vos els mots,
    per retornar-vos el nom de cada cosa,
    perquè seguíssiu el recte camí
    d’accés al ple domini de la terra.
    Vàrem mirar ben al lluny del desert,
    davallàvem al fons del nostre somni.
    Cisternes seques esdevenen cims
    pujats per esglaons de lentes hores.
    Ara digueu: "Nosaltres escoltem
    les veus del vent per l’alta mar d’espigues".
    Ara digueu: "Ens mantindrem fidels
    per sempre més al servei d’aquest poble".



    Decide agora:

    “A xesteira florece,

    en todos os campos hai vermello de mapoulas.

    Con nova fouce comecemos a segar

    o trigo maduro e, con el, as herbas ruís”.

    Ouh xóvenes labios abertos despois

    da escuridade, ¡se souperades como a alba

    nos tardou, que longa é a agarda

    do alzamento da luz na tebra!

    Pero vivimos para salvarvos as palabras,

    para devolvervos o nome de cada cousa,

    para que sigades o camiño dereito

    de acceso ao pleno dominio da terra.

    Ollabamos na lonxanía do deserto,

    baixabamos ao fondo do noso soño.

    Cisternas secas volvíanse cumes

    subidas por chanzos de lentas horas.

    Decide agora:

    “Nós escoitamos

    as voces do vento por alta mar de espigas”.

    Decide agora:

    “Manterémonos fieles

    para sempre endexamais ao servicio deste pobo”


    Alex Corral Valcarcel

    ResponderEliminar
  14. Resposta a pregunta Acrostico:

    Respira, sonha, chora, salouca,
    e fas sagrado o bosque rumoroso
    mundos possíveis e impossíveis,
    o sol alumou con máis fulgor,
    lúa núa, pura, inocente:

    Aresposta e Remol
    Alex Corral valcarcel.

    ResponderEliminar
  15. RESPOSTA A PREGUNTA 5 (CREA)

    Nunca atopou nada que puidera
    compararse, nin de cerca con Galiza,
    o noso amor sinxelo: luz e auga
    somos a sombra dunha sombra
    e sube o azul coma unha ofrenda
    agora o silencio imposto a forza.

    Iris González López

    ResponderEliminar
  16. RESPOSTA A PREGUNTA 5 (CREA)

    Nunca atopou nada que puidera
    compararse, nin de cerca con Galiza,
    o noso amor sinxelo: luz e auga
    somos a sombra dunha sombra
    e sube o azul coma unha ofrenda
    agora o silencio imposto a forza.

    Iris González López

    ResponderEliminar
    Respostas
    1. o nome dos poemas son:
      biografía do Miño
      falan os ríos
      paisaxe o Miño

      Iris González López

      Eliminar

  17. Prohíbese, por orde da Alcaldía,
    que medre porque si
    a imaxa dun ídolo de barro,
    pois xa ninguén traballa o barro.
    Prohíbeselle á lúa
    os Xoves e os Domingos
    o camiño de ida que non ten volta
    arredados da extraviada tribo
    que ergue o seu corazón
    as flores e os paxaros.
    Resposta a pregunta 5 crear
    Alex Corral Valcarcel.

    ResponderEliminar
  18. Manuel de Paderna, mestre,
    poeta do noso pobo,
    ¡castiñeiro ben frondoso
    e carballo sen renovo!

    Outeiro quedou moi pobre,
    a xente murcha e tristeira,
    ¡que lle falta o seu cantor,
    a súa voz máis verdadeira!

    ¿A onde fuxiu a beleza
    e a gracia da poesía...?
    ¡Andamos orfos de versos
    e faltos de fantasía!

    Xa non temos a ninguén
    que improvise unha canción,
    que nos achegue ao sentimento
    e nos abale a emoción.

    Manuel de Paderna, amigo,
    nobre cantor popular:
    ¡o vento chairego garda
    a paixón do teu cantar!
    Resposta a pregunta procurar 3
    Alex Corral Valcarcel

    ResponderEliminar
  19. Fala o Mariñeiro:
    A auga é unha chá longa e ancha,
    sen carballos, sen gaitas.
    Só o trebón mouro da noite.
    O vento loitando co velamio,
    ladrando como un can doente
    para nos encher de medo
    a min e máis á auga.
    É todo o que teño que dicir:
    amo o vento do Océano.
    Amo a soedade, a cor da auga.
    A terra sempre está lonxe
    e un sinte pouco as súas soidades.
    O mar é diferente: é saudade núa.
    Quixera domeñar o tempo
    e entrar na morte, que é o meu fogar,
    polo camiño escuro do naufraxio.
    Entón o meu corpo xa non sería cinza:
    voltaríase espuma branca
    que morrería no agarimo dunha praia
    nun devalar triste, cando a tarde
    afoga no mar as súas badaladas.
    Resposta a pregunta procurar 8 (b)
    Alex Corral Valcarcel.

    ResponderEliminar
  20. O idioma é a chave
    coa que abrimos o mundo:
    o salouco máis feble,
    o pesar máis profundo. O idioma é a vida,
    o coitelo da dor,
    o murmurio do vento,
    a palabra de amor. O idioma é o tempo,
    é a voz dos avós
    e ese breve ronsel
    O idioma é un herdo, que deixaremos nós.
    patrimonio do pobo,
    maxicamente vello,
    eternamente novo. O idioma é a patria,
    a esencia máis nosa,
    a creación común
    meirande e poderosa. O idioma é a forza
    que nos xungue e sostén.
    ¡Se perdemos a fala
    O idioma é o amor, non seremos ninguén!
    o latexo, a verdade,
    a fonte da que agroma
    a máis forte irmandade. Renunciar ao idioma
    é ser mudo e morrer.
    ¡Precisamos a lingua
    se queremos vencer!
    Resposta a pregunta procurar 8 (c)
    O poema chamase a fala.
    Alex Corral Valcarcel.

    ResponderEliminar
  21. RESPOSTA A PREGUNTA 5(crea)

    As aves recollen esta música
    as enormes aceras de xigantes moas
    a mágoa da auga fasviase fonfondisimo laio
    o río deulle a terra xenerosa


    Iris González López

    ResponderEliminar
    Respostas
    1. poemas:
      Poema das néboas miñotas.
      Biografía do Miño.

      Eliminar
  22. RESPOSTA A PREGUNTA ACRÓSTICO:(Gonzalo García Fernández)

    Respira, sonha, chora, salouca,
    e fas sagrado o bosque rumoroso
    mundos possíveis e impossíveis,
    o sol alumou con máis fulgor,
    lúa núa, pura, inocente:

    A resposta é REMOL

    ResponderEliminar